Członkostwo Polski w UE wpłynęło korzystnie na konkurencyjność naszego eksportu przez dostosowanie do norm i standardów Unii oraz zwiększenie liczby zakładów mających uprawnienia do sprzedaży żywności na jednolitym rynku europejskim (mięso, przetwory, wyroby przemysłu cukierniczego).
Polska przejęła umowę Unii ze Szwajcarią dotyczącą ułatwień w obrocie przetworzonymi artykułami rolnymi. Istotne ułatwienia w dostępie do rynku wyrobów technicznych przyniosło wdrożenie unijnych zasad certyfikacji i wzajemnego uznawania narodowych świadectw zgodności również przejętych do polskiego systemu prawnego. Równolegle nastąpiło uproszczenie odpraw granicznych wraz z przejęciem unijnych procedur i standardów celnych.
W 2013 roku polski eksport do Szwajcarii wyniósł ok. 1 mld 275,0 mln euro, podczas gdy szwajcarski eksport do Polski ok.1 mld 215,4 mln euro. W porównaniu do 2012 roku polski eksport do Szwajcarii wzrósł o 1,6 proc., a szwajcarski eksport do Polski - o 1,5 proc.
Należy odnotować poprawiające się wyniki polskiego eksportu i spadek deficytu w obrotach dwustronnych. Znaczący wzrost polskiego eksportu w ostatnich latach był m.in. rezultatem inwestycji szwajcarskich w Polsce ukierunkowanych na eksport do Szwajcarii, a także zwiększenia sprzedaży pojazdów, wagonów, wyrobów metalowych i urządzeń audiowizualnych.
W polskim imporcie ze Szwajcarii dominują farmaceutyki i wyroby chemiczne, maszyny, aparaty i elektronika, metale i wyroby metalowe oraz instrumenty precyzyjne, zegarki i biżuteria.
Towary polskie są najbardziej konkurencyjne w średnim i niższym segmencie cenowym produktów standardowych, głównie mebli, wyposażenia mieszkań, wyrobów chemicznych, sprzętu mechanicznego i żywności, w tym ryb słodkowodnych oraz owoców przetworzonych.
Wyjątkową pozycję konkurencyjną mają dostawy wewnątrz koncernowe, w ramach powiązań kooperacyjnych związanych z inwestycjami szwajcarskimi w Polsce (płyty pilśniowe, elementy mebli, opakowania tekturowe i pieczywo cukiernicze).
Polska posiada korzystną pozycję konkurencyjną jako miejsce inwestycji zagranicznych. Tym niemniej inwestorzy szwajcarscy wskazują na szybko rosnące ceny niektórych materiałów zaopatrzeniowych (drewno, gaz ziemny) i niższe wsparcie finansowe z funduszy publicznych dla projektów inwestycyjnych realizowanych w Polsce w porównaniu z innymi krajami naszego regionu.
Polsko-szwajcarska wymiana handlowa w mln euro
mln Euro |
2009 |
2010 |
2011 |
2012 |
2013 |
2013/2012 |
I-VI.2014* |
I-VI.2014 I-VI.2013 |
Obroty |
1 815,5 |
2 106,6 |
2.385,3 |
2.454,8 |
2.490,4 |
101,5 |
1318,0 |
104,7 |
Eksport |
816,4 |
1001,4 |
1.188,8 |
1.256,9 |
1.275,0 |
101,6 |
652,4 |
100,1 |
Import |
999,1 |
1105,2 |
1.196,5 |
1.197,9 |
1.215,4 |
101,5 |
656,6 |
109,6 |
Saldo |
-182,7 |
-103,8 |
-7,7 |
+58,0 |
+59,6 |
* |
-13,2 |
* |
*wstępne dane GUS
Blisko 3/4 polskiego eksportu stanowią przetworzone produkty przemysłowe:
- samochody osobowe
- maszyny
- sprzęt elektrotechniczny
- wyroby metalowe
- meble
- akumulatory
- kable
- transformatory
- odzież
Polski import obejmuje głównie:
- wyroby chemiczne i farmaceutyki
- maszyny
- aparaty
- sprzęt pomiarowy
- zegarki
- tworzywa sztuczne
Szwajcarski import jest wysoce konkurencyjny z uwagi na sztywne zapotrzebowanie na unikatowe komponenty, aparaturę i lekarstwa. W ostatnich latach obserwuje się korzystną zmianę struktury naszego eksportu na rzecz wyrobów wysoko przetworzonych.
Poziom cen rynkowych w Szwajcarii należy do najwyższych w Europie, na przykład produkty żywnościowe są od 20 do 40 proc. droższe aniżeli w sąsiednich krajach Unii Europejskiej.
Dostęp do rynku wewnętrznego jest chroniony różnego rodzaju środkami taryfowymi i pozataryfowymi. Decydującym elementem konkurencyjności jest w tej sytuacji jakość, marka i zaufanie importera wobec dostawcy i kraju pochodzenia produktu. Natomiast cena odgrywa główną rolę w transakcjach kooperacyjnych, w produkcji na zlecenie i obrocie uszlachetniającym, gdzie dostawca pozostaje anonimowy, a wyrób sprzedawany jest pod miejscową marką.
Wysoki poziom cen wewnętrznych stabilizuje zakaz tzw. importu „paralelnego”, to jest sprowadzania towarów poza dystrybutorami i importerami generalnymi, prowadzącymi własną politykę cenową.
Zasady etykietowania i nazewnictwa produktów oraz normy ekologiczne są uregulowane własnymi, restrykcyjnymi przepisami, odbiegającymi od stosowanych w innych krajach rozwiniętych. W rezultacie przygotowanie produktu do rynku szwajcarskiego jest często obciążone dodatkowymi kosztami i czynnościami.